عشایر "کوله ناو" دلفان در منطقه ای توسعه نیافته و محروم از آب، برق، زیرساخت ارتباطی و جاده دسترسی روزگار می گذرانند و در آرزوی تحصیل کودکانشان، چشم انتظار توجه مسوولان هستند.

به گزارش تمدن  لر به نقل از ایرنا ، با عبور از 50 کیلومتر جاده آسفالته نورآباد به سمت امامزاده ابراهیم (ع) دلفان و13 کیلومتر جاده خاکی به روستای حیدرآباد، باید هشت کیلومتر از یک مسیر سخت گذر، سنگلاخی ، نهرها و رودخانه گذشت تا به منطقه عشایری "کوله ناو" موسوم به کوله رسید.

مسیر هشت کیلومتری حیدرآباد به منطقه کوله ناو یک راه مالرو و هنوز راه شکافی نشده است، مسیر سختی که در فصول گرم سال با استفاده از خودروهای شاسی بلند می توان طی نمود اما در فصل بارش ها تردد با وسایط نقلیه امکان پذیر نیست و ارتباط اهالی قطع می شود.

کوله ناو در 75کیلومتری نورآباد مرکز شهرستان دلفان و در یک منطقه جنگلی با طبیعت بکر، در دره ای میان دو کوه سه گرزه و رزله واقع شده که به جرات می توان آن را بهشت گمشده دلفان نامید.

نام و مرام مردمان این منطقه که به مهربانی ،خونگرمی و مهمان نوازی شهره هستند در جریان سیل 98 رسانه ای شد چراکه در اوج محرومیت، از پذیرش کمک های بالگرد جمعیت هلال احمر خودداری کردند و "علی احمد مرادی" از بزرگان منطقه به آنان گفت این کمک ها را به دیگر نیازمندان تحویل دهید.

کوله ناو با وجود طبیعت زیبا و دیدنی و مردمانی از جنس مهربانی، از امکانات اولیه زندگی محروم مانده و فقر و محرومیت در چهره روستاهای مسیر و رخسار کودکان آن هویدا است، در این منطقه خبری از تلفن و موبایل نیست و اهالی آن برای یک تماس تلفنی بایستی مسافتی را طی کنند تا خود را به ارتفاعات برسانند.

مردم این منطقه نیمه کوچ رو هستند به این معنی که خانه هایی سنگی و گلی دارند و در ماه های گرم سال برای تغذیه دام، در ارتفاعات و مناطق حدود 10 کیلومتری روستا مستقر می شوند و چادر می زنند و در ایام مختلف سال رفت و آمد می کنند.

علی احمد مرادی از ساکنان روستا می گوید: نبود جاده مناسب "ما را درد می دهد"، در سال های قبل توانستیم یک مسیر مالرو را با بیل و کلنگ درست کنیم اما با کوچکترین بارشی مسدود می شود، خواسته ما ساخت جاده شوسه و آسفالته  نیست بلکه یک راهشکافی ساده است که با مشقت کمتری تردد کنیم.

مروت مرادی هم می گوید: یک کوله ناوی باید مبلغ 2میلیون تومان را برای سفر رفت و برگشت به نورآباد پرداخت کند و در صورت نبود وسیله نقلیه اگر یک بیمار داشته باشیم باید پنج ساعت با پای پیاده کوه های رزله و مهراوه کوچک را با تمام مشکلات طی کنیم تا خود را به روستای بابای بزرگ در 50 کیلومتری نورآباد برسانیم، سپس از آنجا سوار بر خودرو شده و خود را به شهر برسانیم.

وی افزود: در فصل زمستان برای تامین سوخت خود با مشکل مواجه هستیم به نحوی که باید با هزاران مشکل و با استفاده از حیوانات اهلی مقداری از نفت سفید مورد نیاز را تامین کنیم.

برق یکی از نیازهای ضروری زندگی است که مردمان  منطقه کوله ناو از آن هم بی بهره اند و ساکنین این منطقه با غروب خورشید، شب ها را در تاریکی مطلق می گذرانند و از مزایای نعمت برق بی بهره اند.

به گفته علی مرادی از ساکنان منطقه درخواست های فراوانی را برای برق رسانی داشته اند اما متاسفانه تاکنون این خواسته مهم اهالی محقق نشده و نبود جاده، برق و آب موجب کوچ تعدادی از اهالی به شهر شده است و اگر این مشکلات حل نشود بسیاری از خانوارها تصمیم به رفتن می گیرند.

وی افزود: به سبب نبود جاده برای تامین آذوقه مورد نیاز خود با مشکل مواجه هستیم که با پرداخت کرایه های سنگین چندین برابر قیمت، نسبت به آوردن ارزاق و کالاهای مورد نیاز روستا اقدام می کنیم.

اما محرومیت در منطقه کوله ناو به آب، برق و جاده ختم نمی شود هنوز در این منطقه خبری از معلم و مدرسه نیست و کودکان آن در آرزوی تحصیل هستند، کودکانی که با دیدن من، خواسته شان را معلم و مدرسه عنوان می کنند و می گویند: "معلم برایمان بیاورید تا با سواد شویم".

یکی از خانم های اهل کوله نیز می گوید: من 2 فرزند 12و 14ساله دارم که هیچ کدام درس نخوانده اند و بی سواد هستند چون منطقه ای دورافتاده و محروم هستیم و امکان فرستادن کودکان را به سایر مناطق و یا روستاهای دیگر نداریم.

مسیر برگشت پر پیچ و خم و زیبای کوله ناو را طی می کنم و اهالی مهربان، کم توقع و سخت کوشش را با تمامی مشکلاتشان جا می گذارم، به کودکانی فکر می کنم که در رویای تحصیل بزرگ می شوند و در نهایت پیشه پدران و مادران خود را دنبال می کنند.

فرماندار دلفان در خصوص محرومیت های کوله ناو به ایرنا می گوید: جاده، برق و مدرسه از نیازهای مردمان این منطقه است که متاسفانه در گذشته کوتاهی شده و زیر ساخت های مناسب برای اهالی ایجاد نشده است.

اصغر قهرمانی افزود: در این منطقه عشایری با جمعیت شناور 100 تا 150 نفر، 45 خانوار در پنج روستا زندگی می کنند که چهار روستای آن برق ندارند و برای حل مشکلات مردم منطقه تا کنون 2 مرحله بازدید میدانی صورت گرفته و پیگیری های فراوانی برای حل مشکلات آنان انجام شده است.

وی بیان کرد: برای حل مشکل تردد اهالی و راهشکافی به منظور ایجاد مسیر دسترسی، درخواست یک دستگاه بولدوزر به اداره کل امور عشایر لرستان ارجاع و نسبت به این امر قول مساعد داده شده اما تاکنون اقدام عملی صورت نگرفته است.

فرماندار دلفان در خصوص برق رسانی به روستاهای باقی مانده گفت: مکاتبات لازم برای کد دار شدن روستاهای باقی مانده انجام گرفته و برق رسانی به این منطقه انجام خواهد گرفت اما تاکنون زمان مشخصی برای این مهم تعیین نشده است.

قهرمانی به بازدید اخیر خود و مدیر آموزش و پرورش عشایری لرستان برای ایجاد مدرسه در این منطقه اشاره کرد و گفت: در این بازدید ضرورت اعزام معلم برای کودکان یادآور شد و قول اعزام معلم و کانکس برای مکان آموزشی داده شد اما کانکس تهیه نشده و معلمی نیز برای منطقه مشخص نشده است.

وی خدمت رسانی و حل مشکلات مردم منطقه عشایری کوله ناو را یک وظیفه عنوان کرد و از مدیران کل عشایر، آموزش و پرورش عشایری و برق لرستان خواست نسبت به تحقق خواسته های این مردمان نجیب اقدام نمایند.

خبری از شبکه آب بهداشتی سالم و لوله کشی هم در منطقه کوله ناو نیست و تنها یک لوله از چشمه ای دورتر به سمت روستا کشیده شده تا آب را هدایت کند، نبود جاده دسترسی، برق، تلفن و مدرسه عشایر منطقه کوله ناو را آزارمی دهد و این عوامل موجب کوچ بسیاری از اهالی شده است.

نظام جمهوری اسلامی در چهار دهه فعالیت، محرومیت زدایی را به بهترین نحو پیش گرفته است، از روستاهای سخت گذری که دارای راه دسترسی، آب آشامیدنی سالم، برق و حتی اینترنت شده اند تا مناطق عشایری دورتری که این روزها با خدمات ایران اسلامی، همچنان به کار و تولید مشغول هستند و زندگی تلفیقی از سنت و مدرنیته را به خوبی تجربه می کنند که این بار نیز انتظار می رود مردم محروم و کم توقع منطقه کوله ناو از این خدمات بهره مند شوند تا نقش شان در تولید و خودکفایی پررنگ تر باشد.