بزرگنمایی:

ایرج مظفری بازیکن سابق تیم ملی والیبال مردان ایران و مربی سابق تیم ملی نوجوانان ایران که در مجموع 12 سال پیراهن تیم‌های ملی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان را بر تن کرد و در رده باشگاهی نیز در تیم‌ های فجر سپاه پاسداران، آبگینه قزوین، راه آهن تهران، پرسپولیس تهران، دخانیات تهران، بازیافت تهران و قند شیروان بازی می کرد، ولی افسوس و هزاران افسوس که این ورزشکار ارزشمند سالهاست که مورد بی مهری مسوولان ورزش بالاخص والیبال واقع شده است. 

ایرج مظفری 9 دی 1347 در خیابان مولوی خرم آباد متولد و  3 سال بعد، بنا به اقتضای شغل پدرش ( فرمانده دژبانی لشگر 84 ارتش خرم آباد ) به شاهرود از توابع استان سمنان عزیمت می کنند. وی در سال 1365 به عضویت تیم ملی جوانان والیبال درآمده و به مدت 4 سال کاپیتان تیم‌ های ملی جوانان الف و ب را در کارنامه خود دارد و بعد از آن به تیم ملی بزرگسالان دعوت شد و جمعاً 12 سال در تیم‌ های ملی حضور داشت. مظفری در سال 1366 در رشته مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی شریف پذیرفته شد. او در سال 2011 میلادی هدایت تیم ملی نوجوانان را بر عهده گرفت و توانست مقام قهرمانی مسابقات نوجوانان آسیا را به دست آورد. همچنین در تیم‌ های داماش گیلان و شهرداری یاسوج نیز به مربیگری پرداخت؛ او هم اکنون در کشور کانادا ساکن هست و به مربیگری می پردازد.

کوچ او از ایران چندین سال را رد کرده اما در غربت هم زندگی‌اش را به والیبال گره زده است. با وجود سبقه غیرقابل اغماض در والیبال ایران به‌عنوان بازیکن و همینطور مربیگری بخصوص در رده‌های پایه، آنقدر بی‌توجهی دید و آنطور که انتظار داشت دیده نشد تا از ایران رفت ولی امیدوار است روزی برگردد و به تیم ملی کشورش کمک کند.

ایرج مظفری در سال 2012 در کسوت سرمربیگری تیم ملی والیبال در رده نوجوانان قهرمان آسیا شد و آخرین‌بار در سال 2013 تیم نوجوانان ایران را به رقابت‌های جهانی برد و با چهارمی دنیا برگشت؛ عنوانی که آن‌ سال‌ها به‌هیچ‌وجه نتیجه ضعیفی به حساب نمی‌آمد اما باز هم آقای سرمربی توجه خاصی ندید و در تصمیم مهاجرت مصمم شد. حالا در آن سر دنیا باز هم سرش را با والیبال گرم کرده و با نوجوانان و جوانان والیبال کار می‌کند و دلش به شاگردان جوانی گرم است که می‌تواند کم‌کم پا گرفتن‌شان را ببیند.

خبرنگار پیا غرب، پس از سال‌ها که خبر چندانی از او در رسانه‌های ایران نبود، دوباره به سراغش رفت تا به‌عنوان یک صاحب نظر در حوزه والیبال، درباره حال و روز این رشته با او گفت‌و‌گو کند؛ گفت‌و‌گویی که البته از فعالیت‌های سال‌های اخیرش در کانادا و ایالت «بریتیش‌کلمبیا» آغاز شده است.

اول از همه از خودتان بگوئید؛ در این چند سالی که از ایران رفته اید در کانادا چه می‌کنید؟

 از مهاجرتم به کانادا چیزی حدود بیش از شش سال است که می‌گذرد. در اینجا هم مدتی بعد از ورودم کار آموزش والیبال به کودکان را آغاز کردم؛ کودکان بین 8 تا 16 سال که در سال اول تنها 11 نفر بودند اما حالا پس از این مدت تعدادشان به 180 نفر رسیده که مفتخرم عرض کنم که، قبل از کرونا، تیم دختران زیر 13 سال آکادمی ما قهرمان ایالت یا همان استان بریتیش‌کلمبیا شد که خیلی‌ها از این کسب مقام تعجب کردند.

شما در ایران هم در یکی دو سال آخر حضورتان، در باشگاه پاس و آکادمی‌های دیگر با بچه‌ها کار می‌کردید. فرق کار در این دو کشور بیشتر در چه زمینه‌ای است؟

 تفاوت به لحاظ زیر ساخت و امکانات بسیار بسیار بسیار زیاد است و جالب است بدانید که، با توجه به شرایط آب و هوایی، خانواده‌ها و افراد بزرگسال هم علاقه زیادی به والیبال و رشته‌های سالنی دارند که دو گروه از آنها هم زیر نظر من تمرین می‌کنند.

 در خصوص مسابقات یا تورنمت هایی که با این جوانان تا کنون شرکت کرده ایدتوضیح می دهید؟

خوشبختانه آکادمی توپ و تور در سال 20 20 موفق شد که 4 مدال کسب کند که این اتفاق برای خیلی ها جای سوال داشت، در رده دختران زیر 13 سال توانستیم هم در استان هم در مسابقات نشنال 2 مدال طلا را کسب کنیم، در رده پسران زیر 14 سال نیز‌ موفق به اخذ مدال برنز هم در استان و هم در مسابقات نشنال شدیم، در رده سنی دختران 16 سال در مسابقات نشنال توانستیم به رده دوم دست پیدا کنیم که دوست دارم بدانید که، نیاز دخترم در تیم دختران 16 سال و یزدان پسرم در تیم پسران 14 سال بازی می کنند.

خیال بازگشت به ایران را دارید؟

 با خوانش چند بیت از شعر وطن جواب داد و گفت:

وطن یعنی وطن استان به استان
خراسان، کرمانشاه، سیستان، سمنان، لرستان

کویر لوت، کرمان، یزد، ساری
 سپاهان، هگمتانه، بختیاری

طبس، بوشهر، کردستان، مریوان
دو آذربایجان، ایلام، گیلان

اراک، فارس، خوزستان و تهران
بلوچستان و هرمزگان و زنجان

وطن یعنی سرای ترک با پارس
وطن یعنی خلیج تا ابد فارس



بله با افتخار.  هر چند در کانادا مشکلی ندارم و روزگار بر وفق مراد است اما این را بدانید که، بنده فرزند ایران، فرزند شاهرود و فرزند خرم آباد هستم. هر چند در لرستان من و خانواده ام فقط با پیام عالیخانی چگنی دوست عزیزم در ارتباط هستیم و زمان عزیمت از خرم آباد به شاهرود بنده فقط 3 سال داشته ام و سعادت دوستی و آشنایی با دیگر بزرگان در لرستان را نداشته، اما خرم آباد و شاهرود وطن من بشمار می رود و برای ایران دلم‌ تنگ است و امیدوارم سعادت داشته باشم که روزی وقت یاری کند و فرصتی پدید آید که در ایران حضور یابم و دلسوزانه برای جوانان وطن گام بردارم.

پیشنهاد کاربردی شما در حوزه ورزش چیست؟

همیشه و در همه جا، در مصاحبه های تلویزیونی ام نیز گفته ام که وزیر محترم ورزش بایستی تدابیری بیاندیشد که آموزش و پرورش را در مسیر ورزش فعالتر کند؛ چرا که مثلا در اینجا آموزش و پرورش در حوزه ورزش به اندازه ای فعال است که عضو تیم مدرسه شدن برای دانش آموزان یک افتخار بزرگ است و وزارت ورزش، وزارت آموزش و پرورش و شهرداری ها بعنوان 3 ضلع یک مثلث بایستی مکمل هم باشند بطور مثال وزارت ورزش که به مسائل مربوط به بستر، امکانات، مربی و سایر موارد می پردازد، وزارت آموزش و پرورش ضمن فعالتر شدن در این حوزه برای دانش آموزان، بایستی مربیان را بصورت معلم استخدام کند تا امنیت شغلی و فکری برای مربیان ایجاد شود، شهرداری هم ضمن رایگان کردن ایاب و ذهاب های تیم ها، سالن ها و امکانات زیادی دارد که باید آنها را در اختیار دانش آموزان و ورزشکاران قرار دهد.

مطلع هستم که در مورد نامگذاری باشگاه به اسم توپ و تور (toopotoor.ca ) برای شما حاشیه هایی ایجاد شد، در این مورد لطفا توضیح بدهید؟

با خنده بیان کرد که، اینجا به من گفتند که باشگاه توپ و تور ناشناخته است و با صمیمیت از من خواستند اسم باشگاه را عوض کنم چرا که از ملیت های مختلف اینجا حضور دارند و در این مسیر اکثرا به صورت حرفه ای گام بر می دارند اما بنده از مواضعم پایین نیامدم  و با تلاش و پشتکار خود، کاری کرده ام که هم اکنون باشگاه توپ و تور جزء شناخته شده ترین باشگاه ها در اینجا بشمار می رود.

حرف آخر؟

ضمن تشکر فراوان از پیام عزیز بابت همه محبت هایش، اما دوست دارم خطاب به رفیق دیرین خودم یعنی دکتر سجادی عزیز وزیر محترم ورزش و جوانان عرض کنم که، شما چون خودتان خاک خورده ورزش هستی و سال ها بدون داشتن مربی توانستی برای ایران چه در آسیا و چه در جهان افتخار آفرینی کنی و مدال به دست بیاری، پس بایستی تمامی سرمربی های تیم های ملی علی الخصوص والیبال و بهروز عطایی را از هر حیث حمایت کنی و ورزش ایران را به جایگاه اصلی اش برسانی و خطاب به بهروز عطایی سرمربی تیم ملی والیبال که در رده جوانان در جاکارتا اندونزی همبازی بنده بوده عرض می کنم که بابت اخراج دستیار صربستانی تیم ملی والیبال تحسینت می کنم چرا که دستیار باید بداند، بایستی کمک کننده مربی و در مسیر فکری سرمربی گام بردارد، بابت کار بسیار قشنگ و درستت جای تحسین داری و بهت افتخار می کنم. برای تک تک مردم ایران سرافراز، بالاخص مردم عزیز خرم آباد و شاهرود آرزوی سلامتی و تندرستی دارم.


✍️ پیام عالیخانی چگنی
1401/3/15